2019 yılında yaklaşık 10 gün süren bir rahatsızlık geçirmiştim. Doktorlar akciğer iltihaplanması demişlerdi. Benim için zorlu bir süreçti.
Hastalığın seyri içerisinde, uykusuz geçen gecelerde bol bol düşünme imkanı bulmuştum. Bu düşünme süreçlerini yaşarken kendime dair verdiğim en önemli kararlardan bir tanesinin hatta yaşadığım en önemli farkındalığın yıllar öncesinde "başıma gelenlerden dolayı başkalarını suçlama" alışkanlığından vazgeçmiş olmam olduğunu bir kez daha fark etmiş olmam oldu.
20'li yaşlarımın sonuna kadar benim için, içinde yaşadığım hayattan duyduğum memnuniyetsizliğin asıl sebebi hep başkalarıydı.
İçimdeki anlam veremediğim öfkeyi dindirmek için gençliğin verdiği kontrolsüzlükle birlikte annemi - babamı sürekli telefonla arıyor, onları suçluyor, bağırıyor, çağırıyor telefonu kapatıyordum. Fakat içimde ki öfke dinmiyordu.
Bir gün yine telefonda babama söylenirken, babam bir cümle kurdu ve dedi ki: " Tamam biz hatalıyız. Geçmişi değiştiremeyiz. Kendinle yaptığın kavgayı bitir artık. Yetmedi mi kendinle ettiğin bu kavga?"
Ama bu işte bir terslik vardı. Ben kendimle kavga etmiyordum ki; onlarla kavga ediyordum.
Aslında kendimle çatışma halinde olduğumu bilmiyordum.
İlginç bir şekilde bu cümle bende tokat etkisi oluşturdu bir an. O akşam eve gittim. Hayatımda yaşadıklarımı, içinde bulunduğum durumu ve daha bir çok şeyi düşündüm, gözden geçirdim.
Verimli bir tarlaya zarar veren toplanmayan, toplanmadıkça daha da zarar veren ayrık otlarımın farkına vardım. Onlardan bir tanesi "diğerlerini suçlamaktı." Suçlamaktan vazgeçme fikri bana çok ağır geliyordu.
Kendime bir bakmam nerelerde hatalar yaptığımı, neleri daha iyi yapabileceğimi, o an için neleri iyileştirirsem geleceğe dair bana iyi geleceğini düşüp yazdığım bir liste oluşturdum. Tahmin edebileceğin gibi ilk madde de suçlamayı bırakmak vardı. Teker teker harekete geçmeye başladım.
Kolay olmadı biliyor musun? Hem de hiç kolay olmadı. Ama çok yol katettim. Koçlukla tanışmam, kendi kendime koçluk yapıyor olmam, yolculuğuma anlam katan değerli insanlardan öğrendiklerim bu yolculukta ilerlemek adına bana çok ivme sağladı.
Şimdi yaptığım seanslarımda, verdiğim koçluk eğitimlerinde geçmişte yaşadığım tecrübelerden öğrendiklerimi büyük bir keyifle insanlarla paylaşıyorum.
Şunu fark ettim biliyor musun? Suçlamanın bittiği yerde özgürlük başlıyordu.
Başına gelen şeyin sorumlusu olmadığını düşünmek seni rahatlatabilir ama sorunu çözme gücünü elinden alır. Güç senin elinde olmadığında onu değiştirme olanağı çok zayıflar.
Ne yaşamış olursan ol, ne yapmış, ne tür sorunlarla karşılaşmış olursan ol, yüzde yüz sorumluluk alarak bu sorunları kendinin oluşturduğunu, kabul ettiğinde suçlamaya sebep olan nedenleri değiştirme gücünü hissedeceksin kendinde.
Şu an içinde bulunduğun durumu geçmişte yaptıkların ya da yapmadıkların belirledi. Bu yüzden gelecekte nerede olacağını da şu an neleri yapıp, yapmadığın belirleyecek.
Sevgiler...
Comments